Sarajevska pop rock škola je termin koji se najčešće koristi za period i bendove nastale u Sarajevu, od ’60-ih godina pa do početka ’90-ih. Kao neki zlatni period ove „škole“ uzimaju se osamdesete, jer su tada bendovi iz Sarajeva doživjeli ogromnu popularnost u bivšoj Jugoslaviji.
Autor: Želimir Altarac Čičak/Radio Sarajevo
U taj stalni krug promjena i previranja na sarajevskoj pop-rock sceni 1966. godine ulazi i šesnaestogodišnji Goran Bregović, koji je nakon grupa Izohipse i Beštije prva značajnija iskustva stjecao s grupom Kodeksi u kojoj je svirao bas gitaru. Tu su bili još Eduard Bogeljić – solo gitara, Željko Bebek – ritam gitara, Ismeta Dervoz – vokal i Paganoto Lucijano – bubnjevi. Goran Bregović se u Kodeksima zadržao kratko, ali njegovo vrijeme tek dolazi.
Sve više se prate aktivna aktuelna muzička zbivanja u svijetu. Slušaju se strane radiostanice i popularne muzičke emisije, a ponajviše Radio Luksemburg. U nedostatku autorskih djela na koncertima su se izvodile pjesme svjetskih asova rock muzike. Posebno se insistiralo na izvođačkom umijeću kao i što boljoj i vjernijoj reprodukciji originala. U tome su Indeksi bili uzor mnogim grupama i izvođačima, stekavši reputaciju pravih majstora na svojim instrumentima i ravnopravno se noseći s najboljim iz drugih gradova: Time iz Zagreba, Korni grupom iz Beograda, Septembar iz Ljubljane…
Osim popularnih klupskih prostora i mjesta za koncerte i zabavu: Sloge, Fisa, Skenderije i Doma mladih, u podrumu studentskog doma Mladen Stojanović djelovao je prvi underground klub Barutana. U kratkoj historiji Barutane svirali su i kalili se mnogi sarajevski bendovi, ali je ostala zapamćena po programima Čičak plus Čičak, gdje su zajedno nastupali grupa Čičak i autor ovog teksta, kao voditelj i organizator programa. To je, može se reći, bila i prva avangardna i alternativna klupska scena u bivšoj SFRJ, gdje su se redovno slušala aktuelna muzička ostvarenja, pratili aktuelni muzički žanrovi u svijetu, a posebno predstavnici progresivnog talasa, undergrounda, psihodelic rocka, američkog folka, te predstavnika protestne pjesme i hipi pokreta. Tu su se okupljali umjetnici, pjesnici, slikari i muzičari.
Grupa Čičak ulazi u historiju domaćeg rocka kao grupa koja je svirala maraton u trajanju od 26 sati, za Novu 1970. godinu u Domu mladih. Ovaj rekord u dužini sviranja obaraju Kodeksi za Novu 1971. godinu, također u Domu mladih, svirajući maraton od 32 sata.
Krajem šezdesetih godina na sarajevsku scenu izlazi grupa Ambasadori koja donosi dosta svježine, posebno zahvaljujući duvačkoj sekciji Andreja Stefanovića – saksofon i Krešimira Vlasića – truba, a tu su još Slobodan Vujović – kompozitor i gitarista Pero Stojanović, Vlado Pravdić i mladi pjevač Zdravko Čolic, koji kasnije prelazi u Korni grupu nakon koje nastavlja solo karijeru, koja postaje fenomen sarajevske i jugoslavenske pop-rock scene.
U grupi Ambasadori nakon Zdravka Čolica na mjestu pjevača izmjenjuju se Ismeta Dervoz, Jasna Gospić, Hari Varešanović, koji kasnije također nastavljaju uspješne solo karijere.
Sarajevske grupe sve više prostora na svojim koncertima daju autorskim djelima. Dolazi vrijeme autorskog, kompozitorskog, izvođačkog i uopće umjetničkog dokazivanja.
Indeksi prerastaju u bend cijenjen u svim krajevima bivše Jugoslavije, kao predstavnik progresivnog muzičkog izraza. Snimaju pjesme Plima, Svijet u kojem živim i dvanaestominutnu kompoziciju Negdje na kraju u zatišju, nastalu u saradnji s autorom ovog izlaganja kao tekstopiscem, kojom najavljuju jedan potpuno novi način muzičkog izraza i razmišljanja. Razbijaju sve dotadašnje ustaljene muzičke forme, izlazeći iz okvira već standardnih klišea muzičke produkcije trominutnih pjesama.
Bez obzira na dužinu trajanja i to u konkurenciji trominutnih hitova, pjesma Negdje na kraju u zatišju biva proglašena za najslušaniju pjesmu 1970. godine. Slijedeći ovaj primjer Indeksa, grupe Time i Korni grupa na svojim albumima upuštaju se u slične eksperimente pišući pjesme izvan trominutnih formi i ograničenja.
Zahvaljujući svojim predstavnicima sarajevska pop-rock scena sve više skreće pažnju drugih, do tada vodećih centara Beograda, Zagreba, Lubljane i Novog Sada, nagovještavajući da je uskoro spremna da prevaziđe tu njihovu višegodišnju dominaciju i preuzme ulogu centra muzičkog zbivanja.
){kind=link}